جشنواره فیلم و عکس و به تازگی فیلمنامه اردیبهشت هم امشب تمام شد. حرف و حدیث های زیادی در مورد نوع داوری و نوع برگزاری جشنواره، نقاط قوت و نقاط ضعف هم در بخش عکس و هم بخش فیلم هست. بگذارید کمی بگذرد، باید با بچه هایی که اعتراض داشتند و با افشین شاهرودی در مورد داوری عکسها صحبت کردند صحبت کنم. حتما حرفهایی برای گفتن خواهند داشت. بعد از آن نقدی را در مورد این جشنواره خواهم نوشت.
تبریک ویژه به دوست عزیز و همیشه همراهم، امیر مینابیان، که در بخش فرهنگ سوم و در بخش فیلمنامه اول شد و تقدیر هم شد. تبریک به روح الله بلوچی که اول شد. تبریک به حسن بردال، احمد جعفری، منصور وحدانی که شروع خیلی خوبی داشته است، احسان رضایی، خوبیار سالاری و فیلم عالی اش، حامد بردبار جوان و مونتاژ حرفه ای اش، و همه بچه های دیگر که مقام آوردند یا تقدیر شدند.
ما هم تبریک اگیم..
سلام ممنون از خبرائت اقای طاهری
سلام
تبریک مه هم به همه ای عزیزون برسونین.
موفق بشی.
قسمتی از متن نگاهی به عکاسی هرمزگان
به بهانه جشنواره اردیبهشت گرمساری
در باب گرسنگی عقل
... ساختار مفهومی عکس هرمزگان در ده های گذشته است.
سوم : روایت مستمر از جغرافیایی که هنور توسط هنرمند بومی نشده ، منظور از بومی شدن وجه ی ابژه آن نیست بلکه ضرورت عبور از مجرای درونی و تثبیت حسی آن است . کثرت استفاده از فضای پوسته ای محیط جغرافیای اپیدمی و شیوع آن در عکاسان هرمزگان به اوج خود رسیده ، از سوی دیگر گرایش مفرط و همگانی به نگاه مشترک به این مقوله ، زنگ خطری برای دوستان عکاس خواهد بود .
تعریفی که از عکاسی در سالهای گذشته تا کنون از عکاسی در هرمزگان شده دچار تغییر نمی شود ، فقر بنیادی شناخت از زمان حضور اولین ها تا کنون در یک نقطه قابل تامل است : " نگاه از زاویه دوربین نه اندیشه " استمرار و حضور در این وادی مستلزم بازسازی جوهره ی درونی یا همان میل اولیه ی فرد به بروز مکشوفات اکتسابی است ، به بیانی ساده تر پیش از آشنایی با ساختار خواه عکاسی باشد یا غیر، میلی درونی فرد را به انعکاس در وضعیتی بیرونی می خواند ،
این میل در پروسه اکتساب بایستی تربیت شود تا نگاه اندیشمند شکل بگیرد نه چیدمان دستمایه های خاص و ساختارمند عکس .
.... روی سخن با جمعیت اندک مهارتمند در حوزه تکنیکال عکاسی هرمزگان است ، مینابیان ، بردال ، فخری ، رضوانی ، بلوچی ، طاهری و .. تصرف جغرافیای بومی در کادر شما از سویی نشان از زیست نامانوس درونی شما با آن است و از سوی دیگر ارجاع به بروز متظاهرانه نشانه های متمایز کننده و دیگری ندار ، انگار بند ناف هنرمند هرمزگانی به دریا و لنج و کشتی و مشتا و ساحل ... بسته شده ، قواعد این گونه دیدن ( واژه صحیحی نیست دیدن ) شدن حاصل ریشه مشترک چسبیدن به یک منظر از هزار توی نگاه هنرمند است که شما در شیوع آن مقصرید ، حذف نگاه چند بعدی در مقوله گرایش عقل به ویزور نگاه ، محصول استمرار به اصطلاح مدرن شما به این گونه عکاسی است نگاهی که در طول این سالها اندیشه را همواره در کنار خود نداشته، تسری این گرایش به عکاسان جوان گناه نابخشودنی شماست .
... پس پشت کادر کوچک دوربین روایت زندگی و نگاه یک هنرمند دیده نمی شود تنها به مدد ابزار و ساختار، خوراکی دائمی از زمان مرحوم گرمساری تا کنون در ظرف عقل و فریم ریخته شده بی آنکه غبارروبی از چهره عکاسی هرمزگان شود . تنها صورت عوض شد ...
۱. نقد خوبی بود. احتمالا ما و شما همدیگر را می شناسیم اما چرا ناشناس؟
"انگار بند ناف هنرمند هرمزگانی به دریا و لنج و کشتی و مشتا و ساحل ... بسته شده"
۲. از یک سو حرف شما را قبول دارم و از سویی نه. مخالف از آن جهت که خوب به نظرم اینها هم موضوعاتی برای عکس گرفتن هستند، یک عکاس آماتور مثل من اگر از این سوژه ها که راحت تر و در دسترس تر هستند شروع نکند صرفا به خاطر اینکه تکراری هستند (و البته نمی داند تکراری هستند چون تازه شروع کرده است و هرچه هم توضیح بدهیم نمی فهمد!)، نمی تواند به سرعت به آن پختگی و کاردانی در دید و نوع نگاه برسد. صحنه هایی در این جغرافیا هستند که شاید به طور مشترک و مشابه صدها بار روی فیلم ها و اخیرا سنسور دوربین های دیجیتال عکاسان ثبت شده است، اما این لطف دنیای دیجیتال است که ما شاهد عکس های بیشتری از همان موضوع روی دیوار باشیم. و این به آن معنا نیست که کار آن عکاس که عکس تکراری گرفته دیگر تمام شده و نباید سراغ نگاه دیگری برود، نه تازه شروع شده است.
3. در این جشنواره، البته به لطف داوران، امسال شاهد چندین عکس تکراری، بی کیفیت، غیر فنی، و کم محتوا بودیم (که البته این بحث محتوا خود بحثی جدا است!). امسال عکسهای زیادی از عکاسان آماتور زیادی ارسال شد، اما می دانید نهایتا این داوران هستند که تصمیم می گیرند چه عکسهایی بیاید روی دیوار، فکر نمی کنید این بند ناف شاید داوران باشد که اجازه نمی دهد بچه هایی که عکسهای خیلی قویتری گرفته بودند و عکسهایشان پذیرفته نشد فرصت ارائه کار داشته باشند تا شما در نقد خود به خطا نروید؟ البته اعتراض همین گروه که نام بردید نیز همین بود اما جناب شاهرودی که نماینده هیئت داوران بود توجیهاتی منطق نما نسبت به اعتراضات داشتند، که همچنان از نظر دوستان توجیه می نمود! البته آقای شاهرودی شخص بسیار محترم و با اطلاعاتی هستند.
بله بحث تکرار را به طور کل قبول دارم، اما جمعیت عکاسان هرمرگان در حال گذار از این مرحله است. نمی دانم چقدر به "فن" عکاسی آشنایی دارید، اما شاید اگر عکسهایی را که به جشنواره راه پیدا نکردند می دیدید نظرتان در مورد مقوله "تکرار" منصفانه تر می بود.
تسری این گرایش به عکاسان جوان گناه نابخشودنی شماست .
4. فکر نمی کنم اینطور که شما فکر می کنید باشد. منظورتان از عکاسان جوان چه کسانی است؟ گناه نابخشودنی که از آن نام می برید چیست؟ ممنون می شوم تعریفی علمی و قابل قبول از آن ارائه دهید تا بنده یا دوستان دیگر بتوانیم بهتر پاسخ دهیم.
خوراکی دائمی از زمان مرحوم گرمساری تا کنون در ظرف عقل و فریم ریخته شده بی آنکه غبارروبی از چهره عکاسی هرمزگان شود . تنها صورت عوض شد ...
4. این حرف صحت ندارد. حداقل تمام آن صحت ندارد. خیلی از عکاسان هستند که به غیر از نام مرحوم گرمساری آن هم در مراسم های این چنینی هیچ چیز دیگری از کوروش گرمساری ندیده اند. کتاب کوروش هم خود جای بحث دارد. چرا که عکسهای چاپ شده به انتخاب خودش نبود و ... در ضمن، من عکس شاهکاری از کوروش گرمساری ندیده ام، عکسهای کتابش و عکسهایی که در طی چند جلسه نقد عکس به لطف دوستان انجمن عکس آن زمان دیدم، همه شان عکسهای معمولی و پیش پا افتاده ای هستند. یعنی چیزی ندارند که عکاسان تازه وارد بخواهند از آن تقلید کنند. فقط در حد شناساندن گوشه ای از فرهنگ و زندگی مردم هرمزگان است.
ممنون از وقت و دقتی که برای نوشتن صرف کردید. نقد را دوست دارم. اجازه بدهید در پست بعدی مفصل در این مورد صحبت خواهیم کرد.
سلام.
جواب سوالم را که ندادی کامیرا خان.
راستی در مورد جزئیتا هم می گفتی که چه کساین با چه موضوعی و در چه بخشی برتر شدند.
بخش فرهنگ:
نفر اول: احمد جعفری
نفر دوم:صادق طاهری
نفر سوم: امیر مینابیان
بخش آزاد:
نفر اول: روح الله بلوچی
نفر دوم: حسن بردال
نفر سوم: منصور وحدانی
برای دیدن عکسها به وبلاگ جشنواره مراجعه کنید.
http://ordibehesht87.blogsky.com
همه نمک گیر شدین جایی برای نقد نموندن