در شهر

طی چند هفته اخیر بندرعباس روزهای نسبتا خوبی رو داشت. جشن خرما، شاید شیرینتر از همه بود!!! این جشن توی هتل پنج ستاره هرمز برگزار شد و انواع و اقسام خرماهایی که در استان هرمزگان به عمل میاد به نمایش گذاشته شده بود، البته فقط خرماهای صادراتی با کیفیت بالا. گویا مسابقه ای هم برگزار شده و به برندگان نفری یک حلب خرمای صادراتی داده شده! نوش جونشون!! ما که بخیل نیستیم!

نمایشگاه کتاب و شبهای موسیقی، دو رویداد تقریبا همزمان. در مورد نمایشگاه که حرفی و حدیثی نیست، طبق معمول هر سال کوچکتر از پارسال.

کنگره سراسری شعر و قصه جوان هم همه کارها رو تحیل گرفت، باید تا زمستان که جشنواره شروع میشه منتظر بود.

 اما شبهای موسیقی! شبهای موسیقی حرکت خوبی بود. صد البته استقبال از شبهای موسیقی بیشتر و بهتر از شبهای نمایش بود. چیزی که توی ذوق می زد این بود که مردم باز هم باید سالن زشت و بی ریخت کتابخونه ی سید احمد خمینی رو تحمل می کردند. گنجایش سالن فقط 120 نفر بود در حالی که هر شب حدود بیست الی سی نفر هم سر پا می ایستادند و تعدادی هم پشت درهای بسته. شب چهارم، محمد روهنده هم به جمع هنرمندان اضافه شد و اینطور که شنیدم گویا خیلی تحویلش گرفتند!

و اما شب آخر با هنرنمائی آقای ایرانمنش، مرشد معروف و گروه کلیز همراه بود. در مورد آقای ایرانمنش چیزی نمی خوام بگم! اما مرشد رو خیلی دوست دارم. صدای گرمش وقتی با ریتم و ساز همراه باشه آدم رو شاد می کنه. زیباترین لحظه اون شب موقعی بود که مرشد به درخواست سیاورشن، چند دقیقه رو به خوندن شروند اختصاص داد و نغمه خالص و اصیل بندرعباسی رو در سالن طنین انداز کرد.

گروه کلیز اما، آینده خوبی در پیش داره. من نوازندگی خیلی از حرفه ای ها رو از نزدیک دیدم، رضا صادقی، ناصر عبدالهی، حمید سعید و ... اما به جرات می تونم بگم مهدی لشکری نه تنها یکی از بهترین گیتار نواران هرمزگان، بلکه در سطح کشور هست. آهنگسازی، و تسلط نوازندگان در حد عالی بود و شاخص ترین مسئله، تنظیم آهنگ ها بود که عالی کار شده بود و حاکی از تسلط خوب گروه روی آهنگ ها بود. به هر حال رضا صادقی کم کم باید منتظر یه رقیب جدی باشه!

مهدی لشکری در حال نواختن گیتار برقی

شبهای موسیقی هم به خیر و خوشی تموم شد اما باز هم ادامه خواهد داشت. اینطور که مسئولین وعده دادند بهمن ماه چند خواننده معروف جنوبی از قبیل ناصر عبدالهی، رضا صادقی و ایمان سیاه پوشان در بندرعباس برنامه خواهند داشت.

.......................................................

بحث از موسیقی شد. مدتی است که آلبوم نقش خیال، کار جدید همایون شجریان ( پسر استاد محمد رضا شجریان ) به بازار عرضه شده است. وچود قطعه ای با نام "رخس زار" برگرفته از موسیقی زار جنوب، بهانه ای شد تا چند کلامی رو درباره این آلبوم بنویسم.

قدرت و محتوای موسیقی سنتی ایران به هیچ عنوان قابل انکار نیست مخصوصا وقتی با ارکستر همراه می شود. شاید این کار را بشود کاری متفاوت با کارهای قبلی همایون (نسیم وصل، ناشکیبا و شوق دوست) عنوان کرد، چرا که حضور ارکستر و سازهای جدیدی از قبیل کلارینت، تنبور، طبلا، دودوک، گیتار و... آن هم در دستگاه مرموز و پر رمز راز نوا، حقیقتا باعث ایجاد فضا و حال و هوایی بدیع و شنیدنی شده است. تلفیق هوشمندانه همیشه مورد پسند و زیبا است.

منشا زار از دور دست هاست. زار از دریا می آید و به دریا هم می رود. قطعه رخس زار و و تکنوازی تار علی قمصری، فضایی ابداعی و بدیع در موسیقی است که در این آلبوم معرفی گردیده. نگرش علمی این فضا، از موسیقی مقامی کردستان و گوشه بیداد دستگاه همایون بوده و تموجات احساسی آن از موسیقی بومی زارگیری جنوب ایران می باشد.

در خلق ارکستر و و آواز "گناه عشق" از اشتراکات گوشه بیداد همایون و Tarantas فلامینکو، به طوری که از نقطه نظر موسیقی سنتی ایران و اسپانیا قابل ارزش و تامل باشد، با تلفیقی در متن و محتوای اثر و نه صرفا در ارکستراسیون آن استفاده گردیده است.

زبان ارتباط برقرار می کند پس موسیقی هم یک جور زبان است. حد و مرز ها توی موسیقی روز به روز داره نزدیک و به هم پیوسته تر می شه. تلفیق رو نباید با شیطنت در موسیقی اشتباه گرفت. باید احتیاط کرد و انعطاف پذیر بود. در تلفیق به علم و مطالعه بسیار زیاد، آشنایی با فرهنگهای زبان مبدا و مقصد، قدرت و درک موسیقی و همچنین تسلط در نوازندگی و تنظیم نیاز هست.

به علاقمندان موسیقی سنتی توصیه می کنم حتما این کاست رو تهیه کنند.

به دلیل مشغله های فکری و غیر فکری کمتر وقت می کنم آپدیت کنم، از دوستانی که در این مدت چندین بار به اینجا اومدند و پیشنهاد آپدیت کردن دادن معذرت می خوام.