ورزش در بندرعباس سیتی

شرایط جوی مناسبی که در فصل پاییز و زمستان به سراغ بندرعباس سیتی می آید، بهانه خوبی است برای شلوغ شدن این شهر به هر دلیلی. خوب هموطنان عزیز ورزشکار هم حق دارند چنین فصلی را برای آمدن به بندرعباس انتخاب کنند! اگر سرخپوشان فلان جای تهران راست می گویند مرداد ماه بیایند و با بچه های تیم شهرداری بندرعباس روی همین زمین تختی مسابقه بدهند تا بفهمند دنیا دست کی است!

چند سال پیش وقتی در دبیرستان ابن سینا درس می خواندیم، همین موقع ها بود که مسابقات کشوری بیس بال در زمین تختی برگزار می شد و یکی از دلایل افت تحصیلی دانش آموزان در آن مدرسه همین بیس بال بود! چون یک سمت دبیرستان ما مشرف به زمین تختی بود و همه دانش آموزان به جای گوش دادن به درس از توی پنجره ها یا روی دیوار مدرسه بازی را دید می زدند!

 

دیدن بیس بال را دوست دارم، هر چند از قوانین آن کامل سر در نمی آورم، اما دوست دارم مثل چند سال قبل طرف یک تیم را بگیرم و وقتی آنها داد و فریاد می زنند من هم داد بکشم و تشویق کنم، یعنی که من هم می دانم! به امید روزی که بچه های محله بهشت زهرا بجای توپ جمع کردن و از روی دیوار دید زدن، قهرمان بیس بال در  کشور شوند.

ای عضله! ای بدن! ای قوی! ای غرور! ای ادعا! ای بدنساز! امروز هم گویا آخرین روز مسابقات کشوری پرورش اندام یا همان زیبایی اندام خودمان در بندرعباس بود. از آنجایی که در کشور اسلامی زندگی می کنیم و از طرفی ما هم دلمان نمی خواهد وبلاگ نقلی مان به عنوان سایت غیر اخلاقی فیلتر شود، از نشان دادن کمر به پایین معذوریم!

در ضمن، کپی رایت توی ایران نیست، اما خود رایت به معنای حق که هست! خودم هم نفهمیدم چی گفتم، خلاصه اش اینکه حق عکس ها هم محفوظ است، لطفا!