درآمدی بر جشنواره اردیبهشت

چشنواره فیلم و عکس اردیبهشت امسال با کیفیت در حد عالی برگزار شد. کمی تاخیر در شروع برخی برنامه ها چیزی نیست که از آن به عنوان یک عیب یاد کرد، حال آنکه اهداف کلی این جشنواره کاملا بومی که همان ایجاد فضایی برای رقابت سالم و حمایت از هنرمندان مبتدی و حرفه ای بوده، تقریبا کاملا اجرا شده است.

در بخش فیلم به دلیل عدم صلاحیت کافی نظر خاصی ندارم جز اینکه کارهای احسان رضایی که شخصا از نوع نگاهش به دنیای اطراف خوشم می آید، نسبت به سال قبل به نظر پخته تر و حرفه ای تر ساخته شده بودند. 

اما چیزی که در بخش عکس شاهدش بودم این بود که هنوز عکاسان ما از چیزی به اسم تکرار رنج می برند. تکرار و کلیشه در خیلی از عکسها دیده می شد. وقتی می گویند عکاس، یعنی کسی که دیدش با دید افراد عادی فرق می کند و باید فرق کند، و این چیزی است که شخصا همیشه به دنبالش بوده و هستم.

..........................................

توی Youtube چرخ می زدم که یک چیز جالب دیدم؛ تا حالا بیش از بیست میلیون و چهارصد هزار نفر از این ویدئو بازدید کرده اند! و بیش از صد و شصت هزار نفر هم به آن امتیاز داده اند که هر لحظه بیشتر و بیشتر می شود! شما را نمی دانم، اما من تا روزی ۲ بار این ویدیو را نبینم خوابم نمی برد!