این حرف رو خیلی دوست دارم: بعضی اوقات ما چیزهای کوچیکی رو از دست می دیم، اما به جاش چیزهای بزرگتری رو بدست میاریم.
قبول شدن در رشته و دانشگاه مورد علاقه ام یکی از اهدافم بود که با برنامه ریزی و تلاش طولانی مدت بهش رسیدم. شاید اگه شش هفت تا سوال دیگه رو جواب می دادم، رتبه اول می شدم، اما خوب رتبه 24 در کل کشور بد هم نیست! در واقع اصلا رتبه مهم نیست! مهم اینه که یه رشته خوب در یک دانشگاه خوب قبول شدم (فوق لیسانس مترجمی زبان انگلیسی، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران).
از الان باید به فکر موضوع پایان نامه و شروع کردن تحقیقات مربوط به اون باشم. هدف مهم بعدیم هم تلاش برای گرفتن بورسیه برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر در خارج از کشور هست. کار ترجمه یک کتاب رو به طور گروهی شروع کردیم که تا چند وقت دیگه تموم و منتشر میشه. اگه وقت کنم در دوران تحصیل همچنان به ترجمه می پردازم و شاید خودم یک پروژه رو به طور انفرادی انجام دادم.
البته مدت زیادی بود که این وبلاگ به روز نمی شد. توی این مدت بیشتر با عکسهایی که توی فتوبلاگم می ذاشتم ثابت می کردم که کامیرا زنده است! کامیرایی که هنوز بعضی ها نمی دونند دختره یا پسر! دوست داشتم این وبلاگ یه جور خوبی تموم بشه، چه بهانه ای بهتر از این! خاطرات خوبی از دنیای وبلاگ نویسی دارم، مهمتر و زیباتر از همه پیدا کردن دوستانی بود که الان لینکشون توی وبلاگ هست و بهترین لحظات زندگی رو در کنارشون داشتم. طرح زیبای این وبلاگ هم که هیچ وقت از دیدنش خسته نمی شم کار بهزاد حبیب زاده عزیزه.
وبلاگ بندرعباس سیتی دیگه به روز نخواهد شد، نام کامیرا و بندرعباس سیتی هم برای همیشه از دنیای وب محو میشه! شاید روزی در جای دیگه ای، با اسم دیگه ای شروع به نوشتن کردم. تضمین نمی کنم که فتوبلاگ هم به همچین سرنوشتی دچار نشه! فعلا که اونجا هم با موضوعی مرتبط با این پست به روز شده!
با آرزوی موفقیت برای همه دوستان،
خداحافظ،
کامیرا.