سلام که کردم هر چهار نفرشون چشم از صفحه مانیتور برداشتند و به من خیره شدند، یکیشون گفت بفرمائید؟ وقتی داشتم مشکلم رو براش توضیح می دادم اون سه تای دیگه دوباره مشغول نگاه کردن شدند، فیلم بود فکر کنم… صدای بلندگوها کم بود ولی به زور میشد فهمید چی گفته میشه… بعد از چند لحظه تازه فهمیدم فیلم مستند " فقر و فحشا " مسعود ده نمکی رو گذاشتند.نمیدونم کجای فیلم بود اما هر جایی که بود، حسابی میخکوبشون کرده بود، مثل هر کس دیگه ای که بعد از دیدن فیلم برای اولین بار، میخکوب میشه.
شمرده شمرده توضیح می داد، یه چشمش به مانیتور بود تا اینکه گفتم : پس من میرم یه ساعت دیگه میام. در حالی که سعی داشت اشکهاشو پشت لبخند مسخرش قایم کنه گفت باشه، یه ساعت دیگه کار شما انجام شده...
مسعود ده نمکی توی کارهایی که چند سال اخیر کرده و حرفهایی که زده، کفر خیلی ها رو در آورده، اما این فیلم بدجوری روی همه تاثیر گذاشت. کاری نداریم که این کارش خوب بوده یا نه، مهم اینه که به قول خودش تونست گوشه ای از هزاران اتفاقی که توی این مملکت اتفاق میافته رو به تصویر بکشه.بدون رودرواسی من هم وقتی این فیلم رو دیدم اشک تو چشام جمع شد.
خیلی به این موضوع فکر می کنم. شدیم عین یه پیله ابریشم؛ یه تار گنده دور خورمون تنیدیم ، خودمون رو زندانی کردیم ، زندانی که نگهبانش خودمونیم... از بیرون قشنگیم اما داخل این پیله خیلی بزرگ چی می گذره خدا می دونه...
نمی خوام دوباره بحث انتقادی اجتماعی راه بندازم، اما از وقتی این فیلم رو دیدم برای هزارمین باره که از خودم می پرسم : امشب چند نفر دیگه با شکم گرسنه می خوابند؟ امشب چند نفر دیگه می خوابند و فردا بیدار نمیشند ؟الان چند تا خونواده از گشتن دنبال دختراشون نا امید شدند ؟ آمار دقیق مبتلایان به ایدز تو ایران چقدره ؟ قیمت بلیط هواپیمای تهران به دبی چقدره؟