نمی دونم این مشکل _ معضل _ تئاتر اینحا کی قراره حل بشه؟ اصلا حل شدنی هست؟
دیشب رفتیم تئاتر "شب نشینی در جهنم" رو دیدیم. وقنی وارد سالن شدیم اولین چیزی که توجهمون رو جلب کرد تعداد کم حضار، دکور به هم ریخته و کثیف سن و بعد هم نور افتضاح سن بود که فقط با یه لامپ 1000 مستقیما از بالا تغذیه می شد.
اول یه تکنوازی گیتار اجرا شد و از اونجایی که صدای خواننده کشش کافی نداشت اون جاهایی رو که باید داد می زد، همش فالش می خوند و فقط باید صداش رو تحمل می کردید. خوب اگه سیاورشان بود فقط براین این قسمت یه پست می نوشت!
تئاتر شروع شد، دیالوگ های طولانی و خسته کننده و در عین حال لحن مصنوعی، که نشان از تازه کار بودن بازیگران داشت. محتوای متن به طرز محسوسی غیر واقعی بود که برای واقعی جلوه دادن، نویسنده کلمات و حرفهای رکیکی رو بین دیالوگ ها گنجانده بود.
روند داستان خیلی کند و مبهم بود، سه نفر که توی محل کارشون منتظر کسی هستند و در این انتظار چند ساعته بحث هایی می کنند که اساس و پایه داستان رو تشکیل می ده و این وظیفه بیننده است که با این نور افتضاح که هی کم و زیاد میشه، دکور فقیرانه و نه چندان تاثیر گذار و دیالوگ های نه چندان قوی، اون حس و حال و منظوری رو که نویسنده و کارگردان داشته دریافت کنه.
انصاف نیست که همش از نقاط ضعف گفت؛ تسلط بازیگران روی متن خوب بود، تا آخر کار راحت و روان رفتند. قسمت های طنز تئاتر در حد عالی اجرا شد به طوری که همه از خنده ریسه رفتند! به نظرم اگه این کار همش طنز بود مثل توپ صدا می کرد و می شد یه چیزی توی مایه های بهزاد محمدی! (همون همت خودمون). قسمت پایانی تئاتر هم خوب اجرا شد. فقط اگه کمی امکانات نور و صوتی این سالن بیشتر بود، اجرا هم خیلی بهتر می شد. نمی گم نقاط ضعف از بین می رفت، اما لاقل کمتر دیده می شدند...
بعله، نقاط قوت زیاده، اما اگه کسی از نقطه ضعف ها و کمبود ها نگه، چطور می تونیم پیشرفت کنیم؟ اگه شما (بندریها) هم برید این تئاتر رو ببینید قطعا ناراضی از سالن بیرون نمی یاید، می گم بندریها چون حدس می زنم تئاتر هایی از همین کلاس، که در پایتخت و شهرهای دیگه برگزار میشه متفاوت تر از اینجا باشند. این در حالیه که هنوز اساتید بزرگوار نتونستند به دیدن این تئاتر برند و نظر خودشون رو بنویسند. به هر حال من چیزی رو که دیدم نوشتم. باید منتظر نقد بقیه دوستان هم بود. عکس ها رو هم می تونید در فتوبلاگ مهدیسما ببینید.